Wyrokiem z dnia 12 czerwca 2014 r. Sąd Unii Europejskiej utrzymał w mocy decyzję Komisji Europejskiej nakładającą na amerykańskiego producenta mikroprocesorów, spółkę Intel karę pieniężną w wysokości 1,06 mld euro. Według Komisji Intel nadużył swojej pozycji dominującej na światowym rynku procesorów x86 w okresie 2002-2007, poprzez stosowanie szeregu środków wobec własnych klientów (producentów komputerów) oraz europejskiego dystrybutora urządzeń mikroelektronicznych Media-Saturn-Holding, których celem było wykluczenie konkurenta, spółki Advanced Micro Devices, Inc. Intel – jako podmiot dysponujący znaczącym udziałem rynkowym, w sytuacji istnienia na tym rynku istotnych barier wejścia, udzielał swoim kontrahentom rabatów pod warunkiem, że będą oni nabywać od Intel wszystkie lub prawie wszystkie procesory x86 na potrzeby swojej produkcji.Zdaniem Sądu, rabaty te miały charakter tzw. rabatów lojalnościowych, które ze względów na swój charakter, ograniczały możliwość korzystania przez nabywców ze swobodnie wybranych źródeł zaopatrzenia oraz blokowały innym producentom dostęp do rynku. Inni producenci, aby zachęcić swojego kontrahenta do zakupu ich produktów musieli bowiem zrekompensować temu kontrahentowi ryzyko utraty rabatu, co przy panujących warunkach rynkowych ograniczało w znacznym stopniu możliwość skutecznej konkurencji.

Innymi środkami prowadzącymi do ograniczenia konkurencji były określone kwoty pieniężne, które Intel wypłacał (i) swojemu dystrybutorowi, spółce Media-Saturn-Holding w zamian za co spółka ta sprzedawała wyłącznie komputery wyposażone w procesory produkowane przez Intel, oraz (ii) trzem producentom komputerów, w zamian za opóźnienie lub zaprzestanie wprowadzenia na rynek produktów wyposażonych w procesory konkurenta spółki Intel.

Co istotne, w odniesieniu do każdego z powyższych środków, Sąd stwierdził, że nie zachodzi konieczność wykazywania, że konkretnym lub potencjalnym skutkiem praktyk stosowanych przez Intel było ograniczenie konkurencji, w szczególności, czy zastosowanie tych środków mogło skutkować wykluczeniem z rynku konkurenta równie efektywnego jak Intel. W tych przypadkach, już sam fakt zastosowania tego rodzaju środków, ze względu na ich jawnie restrykcyjny charakter („cel”) uzasadnia zarzut naruszenia prawa konkurencji. W tym kontekście kara pieniężna 1,06 mld euro nałożona na Intel była w pełni uzasadniona i proporcjonalna do stopnia naruszenia przez Intel przepisów prawa konkurencji.

Mając na uwadze powyższe, należy wskazać na bardzo surowe  podejście Sądu do oceny zachowań mogących stanowić przejaw nadużycia pozycji dominującej. W przypadku gdy w danym okolicznościach, zostanie stwierdzona praktyka, która mieści się w określonej z góry kategorii praktyk zakazanych przez prawo konkurencji, nie jest konieczne wykazanie jej potencjalnych lub rzeczywistych negatywnych skutków na rynku, albowiem już sam jej charakter wskazuje na naruszenie prawa.