Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożył Naczelny Sąd Administracyjny w ramach sporu pomiędzy Dyrektorem Krajowej Informacji Skarbowej a przedsiębiorcą w przedmiocie żądania uchylenia indywidualnej interpretacji podatkowej. Zgodnie z dyrektywą VAT dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, natomiast świadczenie usług oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Przedsiębiorca zamierzał prowadzić działalność polegającą na instalowaniu i eksploatacji ogólnodostępnych stacji ładowania pojazdów elektrycznych, jak również zapewnić użytkownikowi niezbędne wsparcie techniczne oraz stworzyć odpowiednią platformę, aplikację lub stronę internetową. Przedsiębiorca zwrócił się do organu podatkowego z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej potwierdzającej, że planowana działalność stanowi „świadczenie usług” w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT. W interpretacji indywidualnej organ podatkowy uznał, że dostawę energii elektrycznej niezbędnej do ładowania pojazdu elektrycznego należy uznać za świadczenie główne, podczas gdy inne usługi oferowane przez należy uznać za pomocnicze i w związku z tym stanowi to dostawę towarów. Interpretacja została następnie zaskarżona, wskutek czego Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przychylił się do stanowiska przedsiębiorcy i uchylił interpretację indywidualną. Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Naczelny Sąd Administracyjny zwrócił się do Trybunału z pytaniem, czy opisane świadczenie stanowi dostawę towarów.

Trybunał w celu udzielenia odpowiedzi na pytanie Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazał na reguły ogólne systemu podatku od wartości dodanej. Zgodnie z nimi, w przypadku gdy transakcja składa się z szeregu elementów i czynności, należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich jest ona dokonywana, w celu określenia, po pierwsze, czy do celów VAT transakcja ta prowadzi do co najmniej dwóch odrębnych świadczeń, czy też do jednego świadczenia, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku takie jedno świadczenie należy zakwalifikować jako „dostawę towarów”, czy jako „świadczenie usług. Jedno świadczenie występuje w przypadku, gdy co najmniej dwa elementy albo co najmniej dwie czynności dokonane przez podatnika na rzecz klienta są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny.  Ponadto w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem które mogą oddzielnie podlegać opodatkowaniu lub zwolnieniu, należy uważać za jedną transakcję, jeżeli nie są one od siebie niezależne. Jest tak w szczególności w sytuacji, gdy należy uznać, że co najmniej jeden element stanowi świadczenie główne, natomiast inne elementy stanowią jedno lub więcej świadczeń pomocniczych traktowanych z punktu widzenia podatkowego tak jak świadczenie główne. Ustalenie, czy świadczenie złożone takie jak w postępowaniu głównym, należy zakwalifikować jako „dostawę towarów”, czy też jako „świadczenie usług” w rozumieniu tej dyrektywy, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje dana transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

Świadczeniem głównym w takim przypadku jest dostawa towarów (energii elektrycznej). W przypadku udostępnienia aplikacji informatycznych umożliwiających zainteresowanemu użytkownikowi zarezerwowanie konektora, podgląd historii transakcji i wpłatę środków celem zapłaty za ładowanie. Takie świadczenia oferują bowiem temu użytkownikowi pewne dodatkowe udogodnienia praktyczne, których jedynym celem jest poprawa przekazania energii elektrycznej niezbędnej do ładowania jego pojazdu i przedstawienie przeglądu transakcji przeprowadzonych w przeszłości.

Z tego względu formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie i mogą oddzielnie podlegać opodatkowaniu lub zwolnieniu, należy uważać za jedną transakcję, jeśli co najmniej jeden element stanowi świadczenie główne.